04.01.2010 |  Toyota Avansis I generacji.

Avensis to jedno z popularniejszych aut klasy średniej, i to zarówno w swym poprzednim, jak i obecnym wcieleniu. Polacy bardzo chętnie decydowali się na zakup samochodu, o którym wiadomo, że jest godnym następcą Cariny - do dziś zajmującej czołowe miejsca w zestawieniach bez-awaryjności poszczególnych roczników. Uroda tego modelu w pierwszym jego wydaniu to co, o czym trudno dyskutować Dlaczego? Po prostu, to auto bez szczególnego wyrazu: typowe, o stonowanej linii. Coś dla konserwatystów. Ale dzięki temu i dziś, po kilku latach od zakończenia produkcji, na pewno jeszcze nie razi.       Podobnie jak nadwozie, tak też przedstawia się wnętrze, z tablicą przyrządów pozbawioną jakiegoś charakterystycznego rysu. Co więcej, niestety wykonaną z przeciętnej jakości tworzyw. Niemniej okazały się one trwałe i w używanych egzemplarzach nie widać śladów ich nadmiernego zużycia. Są też starannie zmontowane, co znaczy, że w kilkuletnich egzemplarzach nie powinno być żadnych trzasków. Avensis pierwszej generacji to także bardzo funkcjonalny samochód. Choćby dlatego, że oferowany był w trzech wersjach nadwoziowych. Można wybrać 4 -drzwiową limuzynę, praktycznego liftbacka z unoszoną wraz z szybą pokrywą bagażnika lub dysponujące sporym kufrem kombi. Sedan i liftback nie są duże - mierzą zaledwie 449 cm, a ich bagażniki mają pojemność odpowiednio: 500 i 510 litrów. Kombi jest dłuższe o 8 cm, a jego bagażnik o objętości 530 litrów da się powiększyć do przeszło 1000 litrów. Co więcej, podłoga kufra jest płaska. Przy wyborze wersji nadwoziowej warto jednak pamiętać, że odmiany kombi, a czasem także lifibacki często służyły do pracy, co ma wpływ na ich ogólną kondycję techniczną. Wnętrze Avensisa nie imponuje wielkością. Z przodu jednak siedzi się zupełnie wygodnie, choć osoby o wzroście około 190 cm nie będą mogły ustawić oparcia fotela w pionie, nawet gdy siedzisko jest w najniższej pozycji. Trzeba też dodać, że z tyłu nie jest tak przestronnie jak we współczesnych limuzynach. Powód jest prosty - ograniczeniem jest rozstaw osi. który w Avensisie wynosi zaledwie- 263 cm. czyli sporo mniej niż w nowych samochodach klasy średniej       Nie można narzekać na brak wyboru wersji silnikowych w pierwszym modelu Avensisa. Na szczególną uwagę zasługują auta z jednostkami benzynowymi. Nawet te z 1,6-litrową, o mocy 110 KM nie są zbyt ospałe. Przecież prędkość maksymalna wynosząca 195 km/h oraz czas rozpędzania do 100 km/h równy 11,7 s to wynik naprawdę niezły, zwłaszcza po uwzględnieniu średniego zużycia paliwa na poziomie 8 l/100 km. "Stary" Avensis to dość lekkie auto i stąd tak korzystne parametry. Ci, którzy ceni; osiągi, mogą zdecydować się na mocniejsze odmiany. Najpopularniejszą jest ta ze 128-konną jednostką 2.0. Samochody te często przerabiano na gaz, dzięki czemu nie dość, że są dość żwawe, to jeszcze tanie w eksploatacji. Przed zakupem warto jednak starannie sprawdzić stan instalacji gazowej. W Toyocie najlepiej sprawdzają się te droższe, z sekwencyjnym wtryskiem. Turbodiesle w Avensisie poprzedniej generacji nie były jego mocną stroną. Niezbyt mocne, klekoczące, spalały więcej oleju napędowego niż silniki konkurencji. Dopiero wprowadzony po kuracji odmładzającej silnik z wtryskiem coinmon rail jest wart uwagi. Z pojemności 2 litrów uzyskano 112 KM. Osiągi były całkiem niezłe: prędkość maksymalna - 195 km/h, przyspieszę nie 0-100 km/h - 11,4 s, średnie spalanie - 6,9 l /100km.       Z kolei skrzynie biegów to nie najmocniejsza strona Toyoty. Mechaniczna jest przyzwoita, ale drżenie dźwigni na biegu jałowym (zwłaszcza w dieslach) to rzecz normalna. Przełożenia wybiera się w zasadzie bez kłopotu, choć w starszych egzemplarzach trzeb; się liczyć z koniecznością wymiany synchronizatorów. Przeciętne wnętrze, nie tak znowu obszerne, dość mocne, ale nie rewelacyjne silniki, średnia jakość użytych w kabinie tworzyw - to obraz samochodu, który tak naprawdę niczym nie wyróżnia się na de rywali z końca lat 90. Ma jednak jedną szalenie istotną zaletę, jako auto używane: niską awaryjność. Kupując dobrze utrzymanego Avensisa, można liczyć, że stację obsługi będzie się odwiedzać jedynie przy okazji okresowych przeglądów. Nie znaczy to oczywiście, że Toyota średniej klasy jest autem całkowicie bezawaryjnym. Owszem, drobne kłopoty, choć rzadko, jednak się zdarzają. Choćby takie, jak zużycie poduszek tylnego stabilizatora lub drobne awarie układu elektrycznego. Na podstawie tekstu: Jarosław Horodecki (Motor 38/2005). Poniżej kilka zdjęć, tapet na pulpit samochodu Toyota Avansis I.